لیوای+پیشی= دو عشخ!! کنارهم🥲🥺

چند روز پیش داشتم توی کتاب خونه دانشگاه مطالعه می کردم شنیدم دو تا دانشجو پزشکی داشتند حرف میزدن یکیشون می گفت اگه حین کار بیمار وارد فاز MI شد چیکار کنیم؟؟ دوستش جواب داد مگه نشنیدی فلان استاد چی گفت؟ پرستارا همه کارها رو انجام میدن خب اونها میان cpr انجام میدن، اونها همیشه هستند همه جا هستند ....

داشتم می رفتم بهشون بگم، بله در هر لحظه و هر مکان! حتی اینجا 🤣

با خودم گفتم بیخیال این خیلی شوک برانگیزه شاید وارد فاز هایپرتنشن شدن... 😄

This is just an imagination of mine which is not permanent then I'll regret writing this a few hours later, and it doesn't value your time so read it or leave it

That was the first thing I thought about as soon as I saw the concept photos so... I like to record my thoughts as memories 

داشتم به این فکر می کردم که آینده زمین در ۲۱۲۳ چطور می تونه باشه.

طبق چیزایی که می دونم و اعتقادات خودم یه تصویر خیالی از اون سال رو توصیف می کنم

• منابع غذایی 

با پیشرفت فناوری انسان موفق شده به روش های بهینه تر مواد مورد نیازش رو تولید در عین حال به کره زمین هم آسیب زده، اگر اینطور فرض کنیم که میزان آسیب وارد شده بیش از ریکاوری باشه تا صد سال آینده منابع غذای خیلی محدود میشه. انسان ها با آسیب زدن به جنگل ها و محیط زیست و پدیده جنگل زدایی و گرم شدن جهانی تغییراتی رو در فصل ها ایجاد کردن اگر این تغییرات ادامه پیدا کنه می تونه توی تأمین مواد غذایی انسان در صد سال آینده مشکل ساز بشه...

~ برای جبران اونها مواد غذایی رو به طور مصنوعی در صنایع پتروشیمی ایجاد می کنند مثلا مواد اولیه کربوهیدرات ها، چربی ها، پروتئین و... رو بصورت تزریقی مصرف می کنند تا نیاز بدنشون جبران بشه، غذایی که با مواد شیمیایی تولید بشه بی طعم و رنگه پس اونها طمع غذا ها رو از دست میدن و غذا هایی که از گیاهانی که طبیعی رشد می کنند خیلی کمیاب میشن و فقط قشر ثروتمند به اونها می تونن دسترسی داشته باشند... قشر متوسط هم می تونن برای چشیدن غذای طعم دار تا قبل از تخریب کامل پوشش گیاهی به حشره خواری روی بیاورند.

• تنفس!!!

انسان ها فقط حمایت خودشون از هوای پاک و کاهش آلودگی رو توی کتاب‌ها می نویسن و هر چه پیشرفت کردن هوا رو فقط آلوده کردن اگرچه سعی کردن میزان آلودگی رو با فناوری کاهش بدن ولی تا وقتی کسایی در جامعه حضور دارند که فقط به پول و منافع خودشون اهمیت میدن آسیب بیش از ریکاوری... همینطور که قبل هم گفتم پوشش گیاهی خیلی تخریب میشه تا حدی که نمی تونه اکسیژن مورد نیاز انسان ها رو تأمین کنه و درصد اکسیژن جو زمین خیلی پایین میاد ...

~ انسان ها ماسک هایی رو تولید می کنند که می تونه اکسیژن رو در خودش ذخیره کنه و باید اون رو هر دفعه شارژ کنند و اکسیژن بخرند!! 

با شروع اپیدمی کرونا و جهش هر ساله اون انسان ها دیگه ماسک رو جزئی از الزامات پوششون کردن پس ممکنه تا ابد اون رو ادامه بدن...

• ظاهر شهرها 

رشد و پیشرفت سریع تکنولوژی و علاقه انسان به آپدیت و جلو زدن باعث میشه که شهرسازی خیلی پیشرفت کنه

~ به دلیل تخریب پوشش گیاهی شهر ها ظاهر رنگی و زیبا خودشون رو از دست میدن و یک نمای قطعا فلز و شیشه ای طور تک رنگ دارند ... به خاطر صفحات نمایش و ساختمان های بلند پر نور دیگر ستاره ها توی آسمان دیده نمیشن و شهر ها ظاهر شلوغ و پر سر و صدایی دارند

• انسان ها 

~ به تدریج خیلی از ماشین ها و ربات ها دارند جایگزین نیروی انسانی میشن و مسئولیت های نیروی کار انسانی خیلی کاهش پیدا می کنه و با آمدن تجهیزات و امکانات جدید زندگی خیلی آسان تر میشه این تا حدی ادامه پیدا می کنه که انسان ها حتی مجبور نیستن برای یه لیوان آب نوشیدن از جای خودشون بلند بشن، پس به دلیل کم تحرکی بیماری های زیادی بروز میکنه: چاقی، دیابت نوع ۲، سرطان ها و... یه پارادوکس هم وجود داره که با پیشرفت علم بسیاری از بیماری ها درمان شوند ولی بیماری های جدیدی بوجود میان...  

(به طور مثال انسان ها در گذشته به بیماری های انگلی دچار میشدند و سیستم ایمنی به آنها عادت کرده بود و به وجود آنها قوی تر شده بود ولی با پیشرفت دارو ها و آنتی بیوتیک ها و از بین بردن تمام ارگانیسم های بیماری زا سیستم ایمنی سرکوب شد و بیماری های جدید: ام اس، سرطان ها و...  به میدان آمدند) 

• ارتباطات!!

تجهیزات ارتباط هر چه بیشتر پیشرفت می کنه و فاصله های دور رو بهم نزدیک تر میکنه اما این فاصله ها همه مجازین و ارتباط ها حقیقی از بین می روند. 

~ با پیشرفت شگفت‌انگیز پروژه Meta و جایگزین شدن متاورس به جای اینترنت انسان ها وارد دنیای مجازی-حقیقی می شوند به طوری که در خانه خود نشسته اند ولی در اهرام مصر قدم می‌زنند یا حتی دنیای خیالی خود را می‌سازند، خرید و فروش می کنند و واحد پول همه جا عوض می شود و یکسان می شود، برای خود کاراکتر جدید می‌سازند، موجودات خیالی میسازند و زن و بچه خود را طراحی می کنند و زندگی کاملا رویایی و بدون مرز می‌سازند آنها در متاورس نامیرا هستند عمر آنها زمانی تمام می شود که در دنیای واقعی بمیرند اما بازم می توان حافظه کاراکتر آنها را در متاورس نگهداری کرد...  در متاورس دیگر ملیت/قوم/عقاید و... یکسان می شود و به جای آن انسان با کاراکتر های بی هویت یه زندگی مجازی رو انتخاب می کنند.

این پروژه در حال اجراست و تا اینجا موفق پیشرفته است و تا صد سال آینده با پیشرفت زیادش به احتمال زیاد می تواند جایگزین زندگی انسان بشود

+بازم چیزی به ذهنم رسید اضافه می کنم

+ولی یه چیز الان اضافه کنم، همین الان بگم ما نمی تونیم متاورس خونه بخریم چون 🤣

یادت میاد وقتی بزرگتر شدیم فهمیدیم خیلی از چیزایی که بهش باور داشتیم حقیقت نداشتن؟

چرا اینقدر ساده بودیم؟ معصوم و زودباور بودیم؟ پاک و بی تجربه بودیم؟

به نظرت دیگران سواستفاده می کردن یا اینکه به صلاح ما عمل می کردن؟

خب بزار برات یکی رو تعریف کنم...

راستش دروغی که توی بچگی شنیدم که بعد از "کلاغ خبرکش" خیلی تاثیر گذار بود خیلی پیشرفته بود!

این یکی رو حتما نشنیدین

مربی پیش دبستانیمون روزای اول بود که بهمون گفت "من داخل لامپ های خونتون دوربین کار گذاشتم و اگر ببینم دختر بدی هستید ..."

تنبیهش رو یادم نمیاد چی بود ولی واقعا واقعا جدی بود و ما خیلی ترسیده بودیم!

یه بچه 5-6 ساله رو تصور کنید که وقتی نزدیک یه لامپ روشن میشه یهو رفتارش تغییر میکنه و به طرز غیر عادی مودب میشه! 

و وقتی به لامپ روشن خیره میشه، لبخند میزنه. وقتی بخواد شیطنت کنه چراغا رو خاموش می کنه و یه جور احساس سبکی و آرامش می کنه!

بله ما تقریبا اینطوری شده بودیم :/

یادم میاد دفتر رنگ آمیزیم رو برمیداشتم و میز رو می گذاشتم زیر مهتابی و حین کار هر چند دقیقه یه بار به لامپ و مهتابی زل میزدم :////////

واقعا نمی دونم چرا انتظار داشتم از اون لامپ بدبخت بازخورد بگیرم یا اینکه حس می کردم قراره یه چشمکی چیزی بزنه یا اصلا شاید حس می کردم می تونم یه چیزی توش پیدا کنمممممم مثلا قیافه مربی روووووووووووو :///

یه چند ماه بعد خودم فهمیدم حقیقت نداره و رفتارم اصلاح شد، چطور فهمیدم؟ 

خیلی آسون بود، منتظر بودم یه چیز بشه ولی نشد :/

امکان نداشت کسی تو خونه کار بد انجام نده چون کسی بی نقص نبود و بعد مدتی گزارش یا شکایتی از طرف مربی که نشون بده که داره واقعا از لامپ ها استفاده می کنه ندیدیم انگار خودش یادش رفته بود 🤣

میدونم پیش دبستانی بدی رفتم مربیمون سنش بالا 40 بود و کلاس یه جو خشک و ترسناک داشت. مربی حوصله اش نمی کشید بعد از بازی وسایل رو مرتب بچینه داخل کمد و وسایلمون قر و قاطی بود، حال و حوصله سر و صدا بچه ها رو نداشت اغلب اوقات ما رو سرگرم بازی می دید از کلاس جیم میشد... و مامان منم کارمند بود و نمی تونست پیگیری کنه

گذشته ها گذشته

ولی این خاطراته که می مونه :)

درون گرا ها دوست دارن توی خلوت خودشون از انجام کارهایی که دوست دارن لذت ببرند. تنهایی رو به حضور در جمع ترجیح میدن و کمتر از چیزی که می دونند حرف می‌زنند.

گاهی ممکنه به دلیل دوری از اجتماع احساس مسئولیت پذیری نداشته باشند و از نظر خیلیا در اجتماع نقش موثری ندارند ولی در واقع اونها می تونند با انتقال دانش و خلاقیتشون بصورت غیر مستقیم نقش موثری توی اجتماع داشته باشند.

درون‌گرا ها می تونند با همکاری برون گراها نقش خودشون به جامعه ثابت کنند.

 توانایی اونها با کمک برونگراها می تواند از پایه های اصلی برنامه ریزی های تیمی باشند.

به طور مثال من از همکاری entj+intp لذت می برم.

تایپ درون گرا intp قدرت حل مسئله ابتکاری و entj قدرت ایجاد استراتژی برای به کار بردن اون داره.

+دقت کردین یوآپلود قالبم رو خراب کرده منم وقت ندارم درستش کنم؟💔🥲

گفتم شاید شما هم دلتون بخواد دیلی یه دانشجو جاه طلب و پر حرف که هر دم از یه چیز پست میزاره و دلش می خواد خفن به نظر بیاد ولی تهش همه چیز طنز آمیز میشه رو دنبال کنید🤧 گفتم شاید...

قدمتون روی چشم :")

@je_ecris

:Dear diary

دوست دارم بدونی گاهی دیگران بهم میگن اگه فقط یکم آرایش کنی خیلی زیبا میشی، چرا به خودت نمی رسی؟

در جواب به چنین سوالاتی عموما با هر کسی زیاد بحث نمی کنم چون می دونم دیدگاهمون با هم فرق می کنه پس قصد ندارم ارزش هام رو به کسی تحمیل کنم.

ولی ...

من راستش اصلا شبیه دخترایی نیستم که ساعت ها وقتشون رو با آینه می گذرانند، دوست ندارم برای اینکه من رو از جنبه ظاهری بیشتر دوست بدارند وقتم رو صرف کنم. زمان خیلی زود می گذره، چرا باید برای دیگران صرفش کنم؟

می دونم انسان ها سریع به چیزی عادت می کنند و نباید وقت رو برای اهمیت ظاهر صرف کرد، چون بعد مدتی دیگه براشون مهم نیست که چه شکلی باشی بلکه شخصیتت مهمه که تضمین کننده تداوم و یا نوع ارتباط هست و یه کوشولو هم دلایل شخصی خودشون مثلا وجودت براشون سودمند هست یا نه ...

سو...

برام مهم نیست راجبم چی فکر می کنند چون خودم رو همین که هستم دوست دارم و می خواهم صرفا وقتم رو صرف رسیدن به اهدافم کنم تا جایی که وقتی برام باقی نمونه که به دیگران فکر کنم ...

... می دونم به اون چیزایی که واقعا دلم می خواد میرسم ...

Sun is Up

Inna

Magic Spirit

+اگه از آهنگ انیمیشن ها فاکتور بگیریم اولین آهنگ انگلیسی که شنیدم این بود :") یه روز از ترم اول کلاس زبان... ده سالم بود...

• یکی از دانشکده ها که برای آزمایشگاه و سالن تشریح باید بریم نزدیک بیمارستان آموزشی درمانیه که دانشجوها دوران کارآموزیشون رو اونجا سپری می کنند.

...چهارشنبه طبق معمول برای سالن تشریح از اونجا که عبور می کردیم از دور صدای جیغ و عربده زن جوانی رو شنیدیم. با خودم دو تا احتمال دادم:

1.یه مریض روانیه/فردی سالم که برای معاینه به اجبار به بیمارستان میارن

2. خانم جوانی که بچه اش رو گم کرده.

نزدیک تر که شدیم عده ای رو دیدیم که مشکی پوش بودن و در گریه و فریاد همراهیش می کردن

(ولی صدای اونها به بلندی خانم نبود، از استیجرها هم سوال کردیم و گفتند پدرشون رو از دست دادن) 

با خودم گفتم این تازه اولشه.... 

به شغلی که برای آینده انتخاب می کنید دقت کنید که با روحیتون سازگار باشه، زیاد تحت تاثیر قرار نگرفتم ولی اون لحظه داشتم با خودم فکر می کردم که اصلا دلم نمی خواست اون بیمار من بوده باشه. به هیچ وجه!!! نمی خواهم بپذیرم کسی به خاطر اشتباه من بمیره یا اصلا اسم من گوشه پرونده اش باشه! من نمی تونم چنین عذاب وجدانی رو تحمل کنم

بعد مدتها تونستم از کامپیوتر استفاده کنم...

با اینکه می دونم موبایل بیشتر از اون وقت رو هدر میده ولی من از اینکه نگران وقتم مدتی ازش استفاده نمی کردم.

داشتم فولدر ها رو چک می کردم و این عکس رو دیدم، پوستر این انیمه خیلی زیباست، آرامش بخشه... 

تصور این لحظه به ذهنم رسید:

اینکه چند نوجوان با فرم مدرسه بروی سقف یه ساختمان بلند ایستادن و دارن به دور دست ها نگاه می کنند و باهم یه آواز می خونن، آسمان آبی و هوا خنکه و وزش باد به موهاشون میرسه.

نفس عمیق می کشند و با صدای بلند فریاد می کشند

به نظرم خیلی جالبه🥲 ای کاش بتونیم لحظه های قشنگ و خاطره ای انگیزی رو تجربه کنیم. البته که می تونیم ولی برای من که فقط زندگی یه روتین عادیه... برو دانشگاه برگرد سرگرم کتاب‌ها دوباره بخواب پاشو ...

یک چرخه پایان ناپذیر، بارها گفتم من از روتین متنفرم و دوست دارم هر روز مثل دیروز نباشه. اخیرا یه عکس بامزه با بچه ها گرفتیم و متاسفانه با گوشی شخصی گرفتیم که قبل از اینکه برای بقیه ارسالش کنه چون عکس به نظر خودش روتین و عادی نبود پاکش کرده بود😐💔